kürtçe bilmemenin getirdiği cehalet hissi

kişnemeyi bilmeyenlerin ahıra düştüklerinde içerisinde bulunacağı cehalet hissi ile paralel olması muhtemel cehalet hissidir( *sadece anlamamanın getirdiği bir tedirginliktir anlayacağınız. cehalet ayrı bir şey). efendim sorunun temeline bakmalı saldırmadan önce... bu ülkede bir kesim kendi dilini konuşamamaktan dert yandı yıllarca. ki bu noktada asker oğlu ile rahatça konuşamayan bir anne hala gözlerimin önündedir, hak verdik... derken aradan geçen yıllar sonunda bu insanlar istanbul boğazı'nda sevgiliniz ile yürürken arkanızdan bağıra, çağıra "ji şiveda...." tarzında bir şeyler geveleyebilir hale gelmişlerdir. dönüp de söylediklerinin anlamını sormanızı sevgiliniz katti surette istemez. hissettiğiniz şeye ise cehalet hissi denemez. merak denir belki, belki kızgınlık denir, şaşkınlık bile olabilir biraz zorlarsanız. ama cehalet değil... bu noktada "kendini cahil hissetmek" nedir buna bakılmalıdır. ben misal hayatımda hiç bir dili anlamadığım için cahil hissetmedim kendimi. ancak bahsi geçen çok güzel bir kitap var ise ortada ve ben adını dahi duymamış isem kitabın. heh burada kendimi cahil hissederim ki ayda bir kitap ortalamasını dahi yakalayamamış birisi olarak bunu hissetmem de gayet normaldir. tam bu noktada olaylara hangi açı ile bakıldığının önemi çok büyüktür. aksi takdirde bu denli açık şekilde yazdığım bir metni anlayamamanın getirdiği cahillik hissi hakim olacaktır cahil bünyelerde...