kürtçe bilmemenin getirdiği cehalet hissi

genelde böyle bir his olamayacağını söyleyenler tarafından yerin dibine sokulmaya çalışılan bir his gibi duruyor uzaktan. yok yok öyle.

şimdi farklı farklı insanlar var. biri bilmemeyi bir marifemiş gibi pazarlar, çünkü öğrenmek zordur, emek ister. bu durumda ulaşılması bu kadar zor bir şeye bok atarak hem emek vermekten kurtulur hem de çevresindeki cühelanın kralı olur afedersin. hatta kıralı olur kıralı!

diğer insan içinse bir şey öğrenmek insan olmayla ilintilidir, yani ontolojiktir. öğrenmeyi, zorlama olmadığı müddetçe, bir kayıp olarak görmez.

şimdi kürtler türkçeyi kendi istekleriyle mi öğrendi? hayır tabi ki. hangi türkü bıraksak zorla ingilizce öğrenir şu ülkede? pek azı sanırım. kürtçeye gelince daha da vahim bir tablo ile karşılaşmamak mümkün değil.

bu yüzden türkçe öğrenen kürtleri bu zorunluluktan dolayı yüceltmek doğru değil, ama bu zorlamalara rağmen türkçe konuşmayı kendine hakaret olarak görmemesi onurlu bir etni için büyük bir olaydır. onurlu başka bir milletin, yani türklerin fertleri bu büyüklüğü genelde gösterememektedir, yazık. bunu da büyük bir olaymış gibi ballandıra ballandıra anlatanları vardır afedersin!

şimdi onlar tekrar başa dönsün ve okusun.