elektrik çarpması

zor zanaat elektriğe çarpılmak. emo'nun sitesini bilenler bilir, elektrik çarpmasından dolayı kaybettiğimiz arkadaşlarımız diye bir bölüm vardır, sormayın gitsin, üzülür insan.

çok kez 220 ve 380 volta maruz kaldım. ancak bugün çok farklı bir deneyimdi, John Coffey'i anladım, saygı duydum.
380 voltla beslenen bir sürücümüz var. tekniker arkadışımız izinli olduğu için iş bana düştü.

+ abi açıyorum bak kabloları, kapattınız değil mi ana şalteri.
- kapattık kardeş, hadi rahat ol sen. kolaylar gele.
+ eyvallah.

diyalogunun ardından iki tane 380 volt barındıran fazı -allahtan 3. sünü tutmadım- elime aldıktan sonra başka bir boyuttaydım. ilginçtir kabloyu tuttuğum an ile kendimi panodan 1 metre uzaktan bulduğun an arasında geçen süreyi hatırlamıyorum. vallahi geçici hafıza kaybı. sanki o mekana, zamana, boyuta ait değildim ve aniden oradayım. birden kendime geldi, büyük bir acı. sanki geçici öldüm, acayip birşey.

çoğu zaman siktir et lan, ne olacak gıdıklar geçer diye değindim elektrik çarpması olayına. gençliğin de verdiği enerji olacak ki pek umursamadın. siz siz olun umursayın. şaka gibi anlatıyorum ancak ölüme en çok yaklaştığım an oldu. sol elim yanık içinde. kol saatim durdu, bileğimi yaktı.

askerden gelen çoğu kişi "lan prizlerde 'parmağınızı sokmayın' yazıyordu, yarıldık auna koim" demekte. buradan genel kurmay başkanlığı karargahına seslenmek istiyorum, almayın abi o yazıyı oradan. çok zor vallahi, allah kimsenin başına vermesin.