hayatı bitsin diye yaşamak

beğenmediğin bir filmi sonuna kadar izlemek gibidir. sevmesen de mecbur katlanırsın, direnirsin, sonunda ne olacak diye merak edersin. ama her anın bir tükeniş olduğunu anlayınca yaşamak, hayatın bitmesini beklemekten başka bir şey olmaz. her yaşadığın güzel anının kendi enkazının altında can vereceğini düşündükce, yaşam ölümü bekleme haline dönüşmekten kaçamaz.

(bkz: olmek için yaşamak)

bir çeşidi de hasta yatağında bekleyenler içindir. yatalak olmuş bunye her gün acılar içinde kıvrandıkca hayatı bir an evvel bitsin diye bekler. her daim acı cekmektense bir kez sonlansın ister tüm kederleri.elbette vardır bir çaresi..

(bkz: ötenazi)