sadık kadın

benim. gercekten. kendimce dogrularım, durusum var.
elimden geldigince sadık ve vefalı olmaya calısırım hayatımdaki insanlara. ve gercekten bu dunyada bu konularda en fazla sınanan insanımdır. mesela bir sevgilim olmayagorsun ciddi ciddi oluk oluk baska teklifler gelmeye baslar baska erkeklerden hep. benim de sınavım bu.
elimden geldigince hep sadık olmaya calısırım.
hatta en son 2,5 senelik bir iliskideydim. bi 7 ayı uzak mesafe iliskisiydi. bazen gunlerce aramaz, arazi olurdu. ben hep sadık sadık beklerdim. o donem bana dedi ki "hep yapmıyorsun, hem icinde kalıyor.." erkekleri tatmin etmek mumkun degil aq. yapmadıgımız icin bi de suclu cıkıyoruz.
cok standart bir ahlak anlayısım yok. kadın-erkek iliskileri cok hassas bir terazi. ve durmadan devinim halinde. bir karsı cinsin bir bakısından hatta bir ayakustu sohbetinden bile keyif alabilirsin. bunları ben kirli gormuyorum. ama dogru yerde mesafeni ayarlamayı bilmek, fazla da yuz goz olmamak gerekiyor. yoksa 80 senelik omurde tek kisi haricinde hicbir karsı cinsle herhangi bir iletisimde ya da etkilesimde olmamak bana gercekci gelmiyor.
velhasılı 20 sene oldu. 20 senedir hayatımdaki erkege en ufak yanlısım olmadı.
insanlar hala bana gulmekicinyaratılmıs guvenilmez bir kadındır diyor:(
daha ne yapmam lazım anlamıyorum ki..