evde boş oturunca sürekli iş kitleyen eş

abartıp, boş değilken de iş kitlemeye çalışandan bir tık daha iyi olan eş.

evden çalışan birisiyim, 18:00 olunca bilgisayarın başından kalkıp şöyle bir koltuğa uzanıp biraz sırtımı, boynumu dinlendireyim der demez mantar gibi tepemde bitiyor, "salatayı yapsana" diye. evden çalışınca sanki işsizim gibi algılıyor galiba psikolojik olarak. işsiz, gündüz evde eşofmanlarla oturan bir adam... pis, işe yaramaz, işsiz herif! "dinlenicem biraz" deyip savıyorum başımdan. sonra da 20:00 gibi uyandırıyor beni akşam yemeği hazır diye. salatayı kendi yapmış...

kitleme boyutundaki işleri reddedebiliyorum ama onun dışında hayatın müşterekliğinden kaynaklanan görev paylaşımlarımızda bana düşeni yapıyorum tabi. çocuğa matematik ve ingilizce çalıştırmak, çöpü çıkarmak, markete, bakkala çakkala gitmek vs. bende.