düşün ki o bunu okuyor

Otopsicik, Kesinlikle eksi rüyalar gibi düşündüm yazıklarını okuduğumda.

Senelerce benzer hisleri besleyip, içimin yanmasına maruz kaldım ki ben de hep evlat acısı çeksin, kahrolsun istedim.
Sonra düşündüm de ben yaşarken değer vermeyen biri ölümüme de kahrolamaz.
Sonra kendisi gitti ve kadere inansam da bu bana çok bencilce geldi. Bunu da yaşayan ben oldum ve sonra düşündüm de artık hayatta bile olmayan, yaşarken beni sevmeyen, kabul etmeyen birine kızmak, neden ve niye kendine sormak sadece bana zarar vermiş.
içimde affedip kendimi azad ettim.
Artık omuzlarım ve boynum eskisi kadar ağrımıyor.