ne yapsa evladınızı reddedersiniz

Evlat kolay kolay reddedilmez.

Orta sondayken birgün eve polis geldi. Anneme "Serdar arslan burada mı oturuyor" diye sordu. Annem de tırstı yazık. "Evet" dedi. "Öğleden sonra karakola uğrasın" deyiş gittiler. Ben içerden hiç çıkmadım. Annem de gelip "oğlum polisler seni sordu ne oldu hayırdır bir şey mi yaptın" dedi korka korka. Bacak kadar bebeyim ne yapabilirim ki amk. Gerçi polisten ilk dayağımı 6 yaşında yedim. Neyse o başka konu.

Öğleden sonra gittim karakola. "Sen bisiklet çalmışsın" diye t.şşağa aldılar beni. O zaman karakola bi adam geldi. Uzun, çok zayıf, kapkara bi adam. "Benim oğlum kayıp 3 gündür" dedi. "Amca senin oğlun ne iş yapar" dedi komiser. "cezaevinden yeni çıktı. Uyuşturucu bağımlısı. Bi iş yapmaz. 3 gündür gelmiyor eve" dedi adam.

Benim polis koleji sınavı evrakını imzalamam gerekiyormuş. Onu imzalatıp yolladılar eve. Çocuk duymasın dediler herhalde.

Neyse yine uzatmayalım ama o gün o amcadan bir şey öğrendim. Öğrendim ki evlat reddedilmez. Evlat canın parçasıdır. Ne yaparsa yapsın kolay kolay kimse vazgeçmez evladından. Suçlu da olsa, müptezel de olsa, katil de olsa Allah korusun, kimse evladını aramaktan vazgeçmiyor.