bugün

a saucerful of secrets

live at pompeii versiyonunda ciddi anlamda çok iyi iş çıkartılmış olan pink floyd şaheseri.
önce 4 elemanımız tanrıya armağan edecekleri o muhteşem sesler bütünü için zemin hazırlarlar... saykidelik sesler, roger waters ve "gong"u, rick wright ın klavyesine abanarak yaptığı deneyler.... tek ritm davuldan gelmektedir, bir süre sonra o da kendini kaybeder... nick mason abimiz zillere her vurduğunda karnınıza ağrılar saplanır... şarkıyı hissedersiniz... david gilmour babamız bağdaş kurup oturmuştur gitarıyla oyun oynar adeta... roger kendinden geçmiştir... vurur da vurur...

ve birden bir sessizlik ve o muhteşem notaya basılır... huzurla dolduğunuzu hissedersiniz... bass girerken roger waters ın ne kadar gaza geldiğini görmek sizi iyicene havaya soktuğu gibi bir süre sonra gözlerinizi kapatırsınız... öylece dinlersiniz...
ilahi sesler ve sadece david in aaaaa-aaa-aaaa nidalarıyla ölüme huzurla gidecekmişsiniz havası yaratılır... şarkı 12 dakika sonunda bitiverir. yüzünüzde gevrek bir gülümseme vardır ve aklınızda kalan tek sahne -şayet gözünüzü açtıysanız- david gilmour un ilahi sesler kısmındaki rüzgarla dağılan saçları ve istifini bozmadan yaptığı vokal ve karizması vardır...