bugün

unutulmayan garip arkadaşlar

lisede adnan adında bir arkadaşım vardı. dev gibi bir adamdı. iki metreye yakın, tahminen 130 kilo falan. bu kalıbına rağmen yeşil yol'daki dev cüsseli mahkum gibi inanılmaz mütevazıydı. ne etliye karışırdı, ne de sütlüye. pek konuşmazdı. tipi gibi karakteri de olgundu. biz yanında çocuk kalıyorduk. şimdi bu arkadaş sınıftan çıkmaz, sadece işemeye ve yemek yemeye giderdi. adnan'ı garip yapan ise, benim birileriyle kavga ettiğimi öğrendiği andan itibaren delirmesiydi. konuşmayan, yürümeyen, yerinden kalkmayan bu adam, benim kavga ettiğimi öğrenince bir hışım yerinden fırlar, hasmımı bulur, omzundan tutar ve okulun arka bahçesinde yer alan trafonun arkasında döverdi. zaten silkelese bile dövmüş kadar oluyordu. o'nun yanında herkes plankton gibi kalıyordu.
bunu birçok defa yaptı ve sadece benim için. bir süre sonra dokunulmaz olmuştum. çünkü benimle kim atışırsa bilirdi ki adnan müdahil olacak. işin başka garip tarafı ise, bazen benimle bile konuşmak istemezdi. koyar kafayı sıraya ve uyurdu. konuşmuyordu adam. çok az sohbet etmişimdir. ama bir şekilde beni seviyordu işte.
resmen koruyucu meleğim gibiydi. sanırım benim gibi bir dengesizin bok yoluna gitmemesi için tanrı tarafından bir melek olarak yollanmış gibiydi. sonra ben okuldan atıldım. atıldıktan sonra adnan'ı çok aradım ama hiç karşılık vermedi.

çok garip adamdı. pek sevilmezdi ama ben çok seviyordum. kırmızı çizgilerinden dolayı sevilmezdi. halbuki adamın istediği tek şey, yalnızlık. yalnız olmayı seven bir kişiyi neden sevmezler anlamıyorum.
sadece beni koruduğu için değil, karakterli duruşunu da çok seviyordum. mümtazdı. kaşarlı ve ketçaplı tosta bayılırdı. sade soda içerdi.
bazen kantinden sevdiği bu tostu yaptırır, o'na getirirdim. soda da alırdım. "sağ olasın güzel insan" der, tebessüm ederdi. ben de tebessüm eder, el selamı verir ve o'nun alanından uzaklaşırdım. bilirdim ki o alanda çok uzun süre durulmaz. zira münzeviydi.

umarım iyi bir yerlerde, iyi bir şekilde yaşamını sürdürüyorsundur dev adam.
buradan sana selam olsun.