yaşanmış öğretmen şiddetleri

ilkokul hocama "ulan her boku biliyor kerata" diyip hayran oluyordum, o zamanlarda da bilgi kudretli gelirdi. bir de kronik sevgi arsızlığım tutuyordu kadına. o da Allah'ı var sevmezdi beni, koskoca kadın "ama onun anası babası dooktooor!" bilmem ne diyip öğrenci kayırırdı. sınıfın geliri yüksekti, bir tek işçi kızı bendim. ailem hiç eksik bırakmadı sağolsunlar ama kadın statü aşığıydı.

bir gün ödev kontrolü yapacak, soru mu ne vermişti. jilet gibi hazırlamışım a4 kağıdına. yazım çiçek gibi. başlıklar soru numaraları o biçim. bakmadı ödeve.
püh.
araya haftasonu falan girdi. ödev verdiği derse geldik tekrar, çıkardım kağıtları defterin üstündeler. aferin diyecek diye o kadar heyecanlıydım ki. sırtım dimdik, ödev yapmışız ulan bi havamız olsun değil mi? dolandı sınıfı bana sıra geldi.
kulağıma asıldı yukarı doğru. havaya kaldırdı kulağımdan amk. "bunları deftere neden geçirmedin" diye bağırdı ittirdi bıraktı sıraya. söylendi bağırdı bi süre, ne dediğini hatırlamıyorum şok olmuştum. kıpkırmızı kesildim utancımdan. gözüm ne ödevi gördü ne defteri. ilk kez ışıl ışıl baktığım o öğretmen canımı fiziksel olarak yakmıştı. son oldu zaten, başkasından da şiddet görmedim ama çok sarsmıştı. hâlâ o gün sınıfta havadan bırakılıp kıç üstü oturduğum yer aklımdadır.

kadına çok ahım var vallahi. şiddet göstermedi ama itip kaktı hep, öğrenci ayırdığı o kadar belliydi ki. yine de yavru köpek olurdum yanında. şimdi görünce kafasını çevirir bakmaz suratıma. utanıyor mu bilmem.
canına evlatlarına bişey olmasın da anlasın istiyorum.