yalnız başına nuri bilge ceylan filmleri izlemek

geçen gün gerçekleştirdiğim eylemdir.

şu monolog aşırı etkiledi beni:

iğdebeli'ne yağmur yağıyor.. yağsın! yüzyıllardır yağıyor. ne fark eder? fakat bundan sadece yüz yıl sonra bile, arap; ne sen, ne ben, ne savcı, ne komser.. hani şairin dediği gibi: “yine yıllar geçecek ve geride benden bir iz kalmayacak. yorgun ruhumu karanlık ve soğuk kuşatacak.”
(bkz: bir zamanlar anadolu da)