keske diyenler

demeyenlere gıpta etmeselerde keşke demekten gocunmayanlar bilirler keşkelerin her vakit pişmanlık içermediğini ki pişman olsalar dahi şimdi yaşadıklarından, keşke diyerek geçmişlerine olsa da sitemleri, gene de gocunmayacaklardır bunu belli etmekten. misal birçok keşkesi olan ben asla çekinmedim bunu dile getirmekten.

sahi hayatımızda olumsuz gidince mi bir şeyler deriz hep "keşke" diye? başka bir seçenek daha olumlu sonuçlara sebep olacakmış da biz mi tepmişiz verdiğimiz bir kararla bu şansı zamanında? üzülünce mi anlamışız kararlarımızın yanlış olduğunu? keşkelerimiz hep bunlara mıymış bizim? hep kaybetmişiz ve kazanmayı düşlediğimiz her anda cümlelerin başına mı koymuşuz keşkeleri? mutluyken, memnunken, razıyken, şükrederken dememiş miyiz hiç "keşke" diye. diyenler bilir bu kelime her vakit sarfedilir.

keşkelerin geçmişe dönük yüzü benim canımı sıkan. halbuki geleceğe dair olan umut ve hayallerin içinde de yer buluyor bu kelime kendine. keşke gelse, keşke sevse, keşke dönse, keşke vazgeçse, keşke gitsem, keşke hiç aramasa... sizce de temennilerin ne kadar içten olduğunu göstermiyor mu bazen?

ister pişman ol yaşadıklarından, istersen özlem duy geçmişine, istersen kaçırdığına inandığın fırsatlara yan, istersen sadece düşle ve dile ama hep "keşke" de; gocunmuyorsan keşkelerinden asla kaçınmazsın bunu belli etmekten.