çocukluğa dair hatırlanan ilk an

Babaannemin babası köydeki evde alt katta yaşardı.Eşi Emine ninem ondan bir sene önce ölmüştü. Kendisi ailenin ilk torunu olan beni çok severdi. Birgün zeytin ağacından düşmüş, görme yetisini neredeyse tamamen yitirmişti. Ve sonrasında çok dayanamadı.

Köydeki evin şimdi depo olarak kullandığımız alt katı. Ben kapıda durmuşum. Karşıda yatakta dedem az gören gözleriyle beni kendisine çağırıyor. Çocuğum korkuyorum ama yanına gidiyorum. Doya doya öpüyor beni. Film burda kopuyor. Çok daha sonradan öğrendiğime göre ertesi gün ölmüş.

Tuhaf olan kendisi öldüğünde benim bir yaşımda olmam ve bu anı çok net hatırlamam. ikincisi ise Gittikçe fiziksel olarak ona benzemem.