öğrencisini ayartmaya çalışan üniversite hocası

vardı böyle bir ingilizce hocamız. arabayla eve bırakmalar, öğrencisin gurbettesin yemeğe gel demeler. hoşuma gidiyodu çünkü gerçekten güzel ve oturaklı birisiydi parmağında yüzük falanda yoktu. bir süre böyle devam etti sonradan öğrendimki evliymiş eşi kıbrıstaymış sürekli. bunu söylediğim zaman eğer ciddi isen ben boşanıcam evleniriz dedi. bir daha görüşmek istemediğimi söyledim derslerinede girmemeye başladım fakat bu sefer taciz başladı. telefonla aramalar mesajlaşmalar. üniversitedeki son günümde bahçede sigara içerken bir araba geldi birisi indi hocayla sarıldılar falan sarılırken yine bana baktı gülümseyerek. o esnada arka kapıdan kızı indi çocuğu olduğunuda bilmiyordum tabiki. o gün bir karar verdim ve okuldan ayrıldım. ilk otobüsle muğladan istanbula döndüm hattımıda değiştirdim. bundanda kimseye bahsetmedim. hafızama kazınan tek şey eşine sarılırken bana bakıp gülümsemesiydi. allah korusun böyle insanlardan.