çocukken olmak istenilen meslek

veteriner olmak istiyordum. üniversiteyi bile seçmiştim.

sonra köyde inek doğurttular yanımda. ahıra girdiğimde alerji basar beni, bunu bildiğim halde girdim ahıra. kaç kilo hayvan tabii, çok yoruldu bir o kadar da yordu. bebek ters gelmiş. 3 kişi çekti anneden bebeği. ortalık kan revan, herkes berbat halde bebeğin yaşamaya çalışmasını izledik. yaşadı kerata.

ahıra bile giremezken, bir ineğin kulağına bile değemezken kalkıp veteriner olmak çok hayal geldi sonra... her daim büyükbaş yanında olmazdım belki ama daha doğarken ölme ihtimali olan bir bebeği görünce sarsıldım biraz. sağlığını kaybetmiş bir canlının da elimde ölmesine göz yumamazmışım ben. isabet oldu aslında.