türkiye de yaşamak

tekerürler ile temcit pilavlarının afiyetle yenildiği her geçen senenin birbirinin aynisi olan aşağı yukarı 20 sene yasayan bireyin yilin hangi zamanı ne olacağini ve gündeme ne düseceğini bileceği daha doğrusu bildirilttiği bir diyarda yasamaktir.

üretime gelişime harcanak olan enerjinin mantiksiz akılsız bir biçimde ziyan sebil olmasina sebep veren ve bu suretle a'dan z'ye bütün işlerin sidik zoruylaa yapildiği bir diyarda yasamaktir.

calişmasi bilmediğimiz için dinlemeyi bilmediğimizden dolayi dinlensek bile yorgun uyandiğimiz bir diyarda yasamaktir.

iş yerinde zaman öldürmek için binbir kirtasiye işleri ile cebelleşip ota boka da yaramayan teferruat ile gün geçmesidir.

sabahın kör karanliğinda işe gidip aksamin köründe eve dönerken plastik oturaklarla seyahat edip toplu konut denilen mezbeliklere kendimizi zor atip presslenmektir türkiye'de yasamak.

aman bende patlamasin kim de patlarsa patlasin diyerek öteleyerek sorumlukta kaçma yeridir türkiye'de yasamak.

gökyüzünden deli cilginca güzel bir ay varken bile bokun içine kafayi gömmektir türkiye'de yasamak.

iti izi at izinin belli olmadığı havanlarda su tokmaklamaktir türkiye'de yaşamak.

sonuc mu?

sonuc monuc yok, dingiliğini kaybetmiş fazla kalabalik bir dingil bir ülkede en fazla bu kadar olur derim, mon cherler...