çocukluğu hatırlatan detaylar

Soke soguk degil ama deli ruzgar var. Camlar sallaniyor oyle bir ruzgar. Soba salonun sol kosesinde. Ev yesil. Zaten yesil ev derdik vitrinler halilar duvarlar bildigin cam yesili. Dedem her gun eve 5te gelir. 5i bir dakika sekmez. Calisiyor mu? Hayir okey oynuyor arkadaslariyla ama zamana her zaman saygisi olan bir adam. Ananeme saat 16:43te hazir ol derse 16:44 gider beklemez oyle bir adam. Bende hep 5e 1 dakika kala cama dikilirdim. Bir adam 18 yil boyunca(benim evde kaldigim surec) bir kere mi bile sekmez? Sekmedi. Her gun 18:15te aksam yemegine oturdu. Her gun 19:00da sofradan kalkti. Haberleri izledi. 20:15te kitabini aldi. Cok okurdu hic durmazdi. Ben ondan ogrendim dakikligi. Zamana saygisi olmayanin hic bir seye saygisi olmaz derdi. Hep takim elbiseliydi hep jiletti. Bir erkegi adam yapan once terbiyesi sonra nasil giyindigidir derdi. Hep eli dolu gelirdi. Ananeme bir gun ciceksiz gelmedi. Nitekim ananem vefat ettiginde ki kendisinden 1 yil once ayni gun. Geriye kalan 1 yilda her gun cicek goturdu mezarina yine ayni saatte beraber kahvalti ettikleri saatte. Herkes severdi onu ev hep doluydu. Hep neseliydi. Erkek kardesini kaybetti, kiz kardesini kaybetti yine bozulmadi hic bir prensibi. Ama anneannem vefat ettikten sonra hersey degisti... Bambaska biri oldu. Zaman artik kontrolunde degildi. Dile kolay 72 sene beraber yasamislar. Zaman akti yurudu. 12 eylul 2016 sabahina doktor 10:00da dedi ameliyat. Kanser buldular safra kesesinde. Yuzde 50 yasama sansi verdi doktor. 90 yasindaki dedem dedi ki 'zamana hep iyi davrandim o da bana, varsin kaybeden yuzde 50 de olalim dedi.' doktor 10:05te geldi hazir misin demeye. Dedem dedi ki; gec kaldin doktor zaman bunun acisini senden cikartir...

Ne yazdim. Sizin acacaginiz duygusal basligin amina koyim.