kimse okumasa da

Bazen kafam güzelken sesimin güzel olduğunu zannedip şarkılar söylüyorum.
Eşlik ediyorum aslında.
Yazı yazmak aklıma geldiğinde çakır keyfimin yanına yanaşan düşüncelerim zihnime bazı şeyler düşürüyordu.
Acı çekerek yaşıyordum ve her daim acılı hisler hücrelerimden sızıyordu.
Benden sızanlar yağmur suları gibi mazgallardan akıp sonsuz denizlere karışıyordu.
Yenilgilerin üzerinden yüzyıllar geçse de takip ediyor insan nerede ve neden kaybettiğini.
Kime karşı kaybettiğini.
Kaybet dediğin için kaybetmiştim belki de.
Sosyal medya sayesinde kime karşı neyi kaybettiğimi gördüm sonunda.
Sana paralı bir gelecek yerine düşsel yarınlar sunabilirdim.
Mutlu oluruz derdim ama sen samanlıkta seyran olmayı kabul etmezdin büyük ihtimalle.
Ligin sonuna gelinmiş biz hala yirmi sene önceki pozisyonları konuşuyoruz.
Kafa güzelken insan kendini bir bok zannediyor.
Sesimde güzel değil kafamın içerisindekileri karıştırıp yazdıklarımda.
Kafam güzel sadece.