insanların içindeki boşluk

hiçbir zaman herhangi bir yere ait olamama, hep bir yere gitme hissiyatı yaratır.

bazı insanlar hep böyle hissetmişlerdir kendilerini bildi bileli.
sürekli birilerini ya da bir şeyleri o boşluğu koyup o his durumunu ortadan kaldırmak yok etmek istemişlerdir. nitekim çoğu bunu başarabilmiş midir, başaramamışlardır ne yazık ki.

nedenlerle, bilmiyorumlarla hep bu bilinmezliğin getirdiği kendi iç dengesizliklerinle savrulup durmuşlardır.
başkaları tarafından hayatlarına bakıldığı zaman belki her şey dışarıdan güllük gülistanlık gözüküyor olabilir ama hiçte öyle değildir. bunu getirdiği yorgunlukları diğer yorgunluklara benzemez.

ve o boşluğun nedenini ne yüzden oluştuğu kendi içlerinde bulana kadar bu arayışları devam edecektir, her ne kadar sürerse sürsün.
çünkü onlara ancak o zaman rahat yüzü vardır.