hayata dair iç burkan detaylar

kasabanın en köklü ailelerinden birisi, taşınıyor uzun yıllardır yaşadıkları evden. artık gitme zamanı. son günleri bu tarihi konakta. sohbet ediyorlar akşamüstü bahçedeki yaşlı ağacın altında. neredeyse 100 yıldır yaşayan o ağacın altında. kim su verecek, kim bakacak bu ağaca diye hüzünlü bir şekilde dertleşiyorlar. veda ağır geliyor. zorunda olmak koyuyor aileye. herkes hüzünlü. herkes bir tuhaf. boğazlar düğümlü... yarın yola çıkılacak. dönmemecesine...

sabah uyandıklarında bahçedeki o yaşlı ağacın kuruduğunu görüyorlar. bir gecede. ansızın... "beni dert etmeyin diyordu sanki ağaç. duymuştu sanki onları"...

gözler dolu. ağlamak geliyordu içlerinden... son kez bakıyorlardı konağa, ağaca, yaşanmışlıklara, hatıralara...

[alıntı]