çocukken sanılan şeyler

Bir dönemler ne kadar saf olduğumuza delildir.

Eski evimizin arka bahçesinde kuşhane vardı, içinde çeşit çeşit güvercinler; paçalı, taklacı, posta... Işıkları açık unutunca babam beni yollamıştı bir Gece kapatmam için. Gittiğimde, biraz da göz gezdireyim dedim. Hepsine bakıyorum uyuyorlar mı falan diye sonra Bir güvecinle göz göze geldik. Başını üç yüz altmış derece döndürüp bana bakmaya devam etti. O an çarpıldım sandım. Işığı kapatıp çığlık çığlığa iki kat çıkmam bana kalırsa bir saniye sürmüştü. Hemen Aynaya bakıp yüzüm yerli yerinde mi diye kontrol etmiştim. Çünkü stv'ye göre çarpılanların ağzı sola doğru kayardı ve aynaya baktıkça sanki ağzım gidiveriyordu o yana doğru. Ağzımı hep ısırdım r müddet kaymasını engelleyeyim diye. Neyse aradan zaman geçti fark etti benimkiler aşağı inemiyorum. Sordular ne oldu diye. Anlattım ben de kem küm yaparak. Meğersem güvercinin çeşidi öyleymiş. Çok tabansızdım.