bugün

sözlük yazarlarının itirafları

sonunda istifa ettim. sonunda diyorum çünkü belli bir noktaya yükselmiş insanların altındakilere sümük gibi davranması ilk günde midemi bulandırmıştı. o insanların hayatından işi çıkardığınızda elinizde kalan bütünün neredeyse bir hiç olduğu ofis hayatının ben ve benim gibilere ne denli iğrenç geldiğini uzun uzun anlatmama gerek yok sanırım. hayat dersi vermeyi amaçlarken karşısındakine hakaret etmeyi kendine hak gören vasıfsız insanlara ayrıcalık tanınmaya devam edildiği sürece de bu iğrençlik düzelmeyecek. -büyük konuşmak gibi olmasın- böyle bir ortama dönmemek için elimden geleni yapacağım. bu iki yüzlülükte geçirdiğim 4 ayın bana tek katkısı kendi işime dört elle sarılacak oluşumdur. experience is experience.