araplaşan türkler

arap milliyetçiliği olan islamın yerine kendi dinini yaşamayı bir türke daha çok yakıştırabiliriz belki. gerçi arabın allah'ı da türkün göktanrı'sı da yunan'ın zeus'u da aynı kapıya çıkıyor, konu burada biraz farklı. hiç kimse hür türklerin kendi isteği ile din değiştirdiği masalına inanmıyordur heralde? bırakalım şimdi o ortaokul lisede bize anlatılan zevzeklikleri. hal böyleyken göktanrı, şaman kültürü ile yaşayan bir türkü islam kültürü ile yaşayan bir türke tercih edebilirdim. nedenine gelince baştan aşağıya bambaşka bir tarihimiz olabilirdi. islamiyetin türklerin tarihinde itici güç olmuş olduğunu inkar edemez aklı başında insan ama bu yozlaşmadan önceydi. o itici güç olan islamiyet senin yozlaşma sonucu sonunu da getirdi. islamiyet ile alakalı sıkıntımız aslında bize dayatılan arap kültürünü kısmen kabul etmemiz ve kısmen araplaşmamız. bağımsızlığına deli gibi düşkün türklerin resmen araplaşması ise tam bir trajedi. kendi dilini öğrenmek yerine arapça öğreniyorsun, kendine özgü giyim kuşamın varken bugün kadınların, arap kandınları gibi giyiniyor yani neredeyse her anlamda sömürü haline gelmişsin din aracılığıla.

aslında konu hiçbir zaman islamiyet olmadı. biz islam ve din adı altında daima sömürülmeye resmen göz yumduk. şimdi farklı mı?

oy verirseniz cennette yeriniz hazır diyenler...

bize oy vermeyen kafirdir diyenler...

müslüman olan bize oy verir diyenler...

belki de türkler şaman olarak kalsaydı çok farklı olurdu bile diyebilirsiniz.

ama aslı mesele türklerin islamı hiçbir zaman sindirememiş olması belki de.