oysa ne iyi olurdu

çatırtılar.
bu sabahına da büyük bir hoşnutsuzlukla uyandığım dünyamızın sesi. alışmak pek zaman almadı ne yalan söyleyeyim, bebek ağlamasını hatırlatıyor bana. kimileri bunu duyamayacak kadar "meşgul".

boş işlerle uğraşıyoruz. boş insanlar oluyoruz. boş boş bakıyoruz en sevdiklerimize bile. sabaha kadar açıkta kalıp bozulan 1 kalıp sevgimizi düşünmeden çöpe atıyoruz. çöpü döküyoruz, çöpçüler çöpü öğütüp, dönüştürüp tekrar migrosun sonsuz raflarına diziyorlar. pahalı çöpler almaya gücü yetmeyenler bile alışmış duruma.

çatırtılar kuvvetleniyor. içimiz boşalıyor günden güne. senden tek ricam olsaydı, aklına mukayyet olmanı isterdim. giderek boka sarıyor çünkü.

islanmana bak sağanak yağmurda. çünkü bir sonrakinde asit yağabilir.