bugün

american honey

eksiklerini ve hatalarını iyi sinematografisi, emsallerinden farklı olarak takip edilebilir bir hikaye kurgusu ve elbette harika oyuncu performansları sayesinde unutturan, loach'a göz kırpmak istediğini hissettiğim iyi film. iki küçük eleştirim var; film çok uzun. sonu ile başı arasında ipler gevşiyor, geçmiş unutuluyor, film sönüyor. bir diğer sıkıntı ise bence sadece perdeleri (act) ayırmada kullanılsa nefis olarak hatırlanacak minibüste şarkı söyleme geçişlerinin sıklığı. filmi sündüren etkenlerden biri zaten o da.

spring breakers gibi bir fecaatin üreticisi harmony korine ya da bellflower gibi bir garabete babalık eden evan glodell izleyip bir şeyler öğrenebilir belki.