yalniz ay issiz

faruk emre özünlü'nün bir şiiri.
yalnız ay ıssız

köşelerde gölgelerden sözcükler
işte;
karabasanlar karşısında
bir garip don kişot.

bütün dönüşler gibi eksik
yaşam
uygun düşer
zamanda bırakılan boşluklara.

yaralarımızda ıssızlıklar taşıyoruz
dokunulacak kadar
yakın olsak birşeylere
ağlayacağız.

gölgeler iyi de ay ışığı olazsa
gece her dönüşünde kusuyor bizi.