gece lambası

çokta kırık döküktü aslında hikayemiz senle. yıllarca sevmeye çalıştığım sevemediğim, hatta çoğu zaman ölümüne nefret ettiğim bir adam sayesinde girdin odama.üç farklı tonda ışık verebiliyordun bana.. ben hep en karanlık olanına teslim oluyordum çoğu gece gözlerimi buğulandıran, seni odama koyan olduğundan.

hala yanıyorsun, farklı 4 duvarı aydınlatmaya çalışıyorsun. yanımdasın o adamın yanımda olamamasına inat gibi. belki de onu temsilen, nerden baktığına bağlı değil mi çoğu zaman?

artık bi kademe daha aydınlık odam belki biraz özgürlüğün tadı damağımda ondandır. içimde o adamın atamadığım tortusu ve baş ucumda onun karanlık korkusu lambam..