sözlükçülerin başından geçen en acayip olaylar

Dedemin vefat ettiği gece daha çocuk yaştayım.
Dedem epeydir yatalaktı. Son günlerde bilinci de yerinde değildi. Beni bile tanımıyordu. Başka şeyler görüyor , başka birileri ile konuşuyordu sürekli.
Ölümü bekleniyordu yani ama "dede " işte. Çok zaman ayırmıştı bu adam bize. ablam ve benle çok ilgilenmişti. Babamız gibiydi. Hasta olana kadar hiç kopmamıştık. Dedemi çok seviyordum. Sevgiden öteydi ve çocukken daha da küçükken "dedem ölürse intihar edeceğim " diye karar almıştım , hiç unutmam.

O gece saat 23.25 ' te dedem hakkın rahmetine kavuştu. Müstakil evde yaşıyorduk. Hemen koşarak çatıya çıktım. Gökyüzü yıldızlarla doluydu. "Allah ' ım ne olursun bir deprem olsun da hepimiz ölelim " dedim. Çocuğum işte. Ağlamaktan baygın düştüm. Yatağımda yatıyorum. Saat baya geç olmuş. Annem bir anda elinde battaniye ile odaya daldı , " deprem oluyor kalkın , çıkın hemen " dedi. Benim tepkim şu oldu " olsun, olsun ne güzel !" hayatımda ilk kez deprem yaşıyordum ve o da dedemin öldüğü geceye denk gelmişti ve ben ölmekten hiç korkmamıştım. Zaten depremde 5.5 şiddetinde falanmış. Ben yeterince yıkılmıştım zaten.