sevmek mi önemlidir sevilmek mi

italya'da onlarca dönüm arazi üzerine kurulmuş kocaman bir çiftlik. Aslında burası çiftlikten ziyade bir rehabilitasyon merkezi. Kendine inancını yitirmiş, yaşamdan kopmuş, bir yerlere savrulmuş, suç ve uyuşturucu batağında kaybolmuş, kendilerinden umut kesilmiş iki bin kadar genç insan burada yaşıyor. Çoğu yirmilerinin içinde, bir kısmının ailesi yok ya da bağları kopmuş. Pek çoğu çeşitli nedenlerle en az bir kez hapis cezası almış. Hayallerinden epeyce uzaklara sürüklenmiş bu bir grup genç bu çiftlikte yaşama tutunmaya çalışıyor.
Kocaman çiftlikte, hayvan besliyor, üzüm ve sebze yetiştiriyor, yetiştirdikleriyle, peynir, şarap, salam, sosis yapıyor ve bunları satarak çiftliğin döngüsünü sağlıyorlar. Büyük bir fabrika gibi.
Üretirken yaşamın anlamını öğreniyorlar bir yandan da. Birlikte yaşamayı, ekip olmayı, üretmeyi, paylaşmayı, saygıyı ve sevgiyi öğreniyorlar.
Yaşamı ve kendilerini yeniden keşfediyorlar.
Hayattan keyif almayı ve kendilerine inanmayı öğreniyorlar.
Çok sayıda öğretmen, terapist ve gönüllü bu gençlerin mücadelesine destek veriyor, onları cesaretlendiriyor ve yaşama kazandırmak için özveriyle çalışıyorlar. Çabalarının karşılığını da alıyorlar çünkü ortaya çıkan manzaradan oldukça hoşnutlar.
Yaşama kazandırılan her insan, hayatı güzelleştirmek adına büyük bir adım.
Dün izledim bunların anlatıldığı belgeseli. Pek çok yerde insana verilen değerin içler acısı olduğu ve “düşene bir tekme de sen vuracaksın” düşüncesinin hakim olduğu dikkate alınırsa, italya’daki uygulama örnek alınıp desteklenmesi gereken bir model.
Programın sonunda çiftliğin yöneticisi hanımın sözleri dikkatimi çekti. Bu başarıyı en güzel özetleyen cümlelerdi zaten.
"Buradaki tek ilaç SEVGi'dir. Parayla alamazsınız, bedavadır."