ben bu yazıyı sana yazdım

Nedensiz ayrılığına sadece canın sağolsun deyince -diyebilince- beni duygusuz sandın. Oysa ben sana ne kızabilirim ne kırılabilirim, bilirsin. Sadece daha iyilerine layıksın demen kötü hissettirdi, bu ucuz, plastikten yalan yerine keşke direkt bitirip teselli etmeseydin. inan teselli edecek bişey olsa ben kendimi ederdim ama yok. Çocukluk aşkını, lise sıra arkadaşını ve zamanında herşeyin olmuş yıllarını paylaştığın insanı her açıdan kaybetmenin ne tesellisi ne telafisi var. Bu yüzden sadece canın sağolsun diyebildim belkide. Bana yaşattığın güzel hisler için hep minnettar kalacağımı, eskiden sana sevgimi anlattığım gibi sayfa sayfa yazmak isterdim ama sende görüyorsun ki tükettik kelimeleri, sevgiyi. Tükettik herşeyi. Mimiklerini, vereceği tepkileri, elinde, yüzünde olan benlerin yerini ve hastalıklarının ilaçlarına kadar daha nice şeyini bilip tanıdığın bir insanı kaybetmek çok acı.