sözlük yazarlarının itirafları

insanların tepkisizliği beni çıldırtma noktasına getirdi artık.

otobüse biniyorsun mesela, kaçırmamak için koşmuşsun, beklediği için "teşekkür ederim" diyorsun. cevap yok, cevabı geçtim suratta tepki dahi yok.

markette kasadasın. "merhaba diyorsun" cevap yok. para alış verişinden sonra çıkarken "kolay gelsin" diyorsun yine tepki yok.

merdivenlerden iniyorsun. birisi siliyor merdivenleri. "kolay gelsin" diyorsun. cevap yok.

fırından ekmek alıyorsun. çıkarken yine bütün iyi niyetinle "kolay gelsin, iyi akşamlar" diyorsun. asla ama asla cevap yok.

ne günaydına cevap veren ne iyi akşamlara ne kolay gelsine cevap veren bir allahın kulu yok. neden yok? deliricem.

pazara gidiyorsun. işte orada cevap var. yarım kilo da alsan beş kilo da alsan aynı cevap. "bereket versin abla" "bereketini gör, hayırlı işler" bu kadar basit işte.

ama sonra kasaba giriyorsun yine cevap yok, fatura ödüyorsun yok, bankacılar zaten "neden geldin, allah belanı versin" tavırlarından asla taviz vermiyorlar. "geldik ama ayıp oldu, gelmeden bi arasa mıydık acaba?" diye düşündürüyorlar resmen insanı.

öyle binlerce lira harcayan bir insan değilim ama yine de yaptığım alış verişleri bölmeye çalışırım. bir gün bir dükkandan alıyorsam diğer gün bir başkasından alırım. ne bileyim bir sefer bir eczaneden ilaçlarımı aldıysam, bir dahaki sefere diğeri de kazansın diye düşünür bildiğin şehrin içinde tur atarım. ama artık bunu yapmıyorum. iki üç tane esnaf var güler yüzlü. hep onlara gidiyorum.

valla bıktım suratsızlıktan. güler yüzlü olmak tuhaf karşılanır olmuş memlekette.