herkes aynı hayatta

saf düşün, yaşamın başladığından bu yana saf düşün. ölümü hissettiğin anındaki acizliğini hisset sonra da gereksiz kaprislerini ve aşşağılamalarını düşün. kırdığın ezdiğin insanları düşün ve farket ki; fark yok aranda. yaşamın ucundan tutup kaldırmaya çalışıyoruz, belki de boşa kürektir bu çekilen ve eşitliğin farkına varamadan bencilliğin merkezinde dolanıp duruyoruz. ben merkezli hayatların esiri kıvamında geçen hayat ve aynılaşmanın yanlışlığında savruluyoruz. aynı mıyız biz?