severek ayrılmak

Severek ayrılmak ?

Saçma mı ? Kesinlikle öyle.
Ama bazı durumlarda gerçekten gerekiyormuş.
Aslında saçma olduğu kadar da gerçekmiş.
Elimizde ne mi var ?
557 km, ben, o, imkansızlıklar, boş hayaller, umutlar...
Elimizde ne kadar çok şey varmış.
Yalnız kalıp düşündüğünüz zaman çoğu kez iyi şeyler olmuyor.
Acı gerçekler ile yüzleşiyorsunuz.
Hiç görmeden seviyorsunuz ama, bir noktan sonra, o anlık sıkıntı olmasa bile, aslında gelecek adına pek fazla umudunuz olmadığını fark ediyorsunuz.

işte o andan itibaren her şey bombok oluyor.
Söylemek istiyorsunuz. Her şey ağzınızdan çıkacak iki kelime ile bitecek. Mi acaba ?
Yoksa her şey çok daha kötüye mi gidecek ?
Sonunda cesaretiniz yerine geliyor ve bu konuyu hiç beklenmedik bir anda açıyorsunuz . Her kelimeniz de hüzün katsayınız artıyor.
Kendine kendinize şunu soruyorsunuz; Ulan neden böyle oldu?
Belki de öyle olması gerekiyordu.

Bir süre kötü bilineceksiniz.
Nefret edileceksiniz.
Ama belki bir gün, hak verileceksiniz...