hayvanları eve hapsedip hayvanseverim demek

bir takım insanları hoplatacağını ve bununla da kalmayıp zıplatacağını belirtmiştim.

doğa denen şeyi yılan, aslan, kaplan, ceylan, geyik, fil ve bilimum hayvanın afrika savanalarında oturup piknik yaptığı, birbirlerine el şakaları ile takıldığı bir ortam sanıyorlar.

kurtların arasında büyüyen insanlarla ilgili bir takım haberler var, bilmem denk geldiniz mi hiç?

onlar da insanları görünce korkup kaçıyorlar.

neden?

şu an "doğal insan" dediğimiz formdan kopmuş ve hayatı boyunca ait olmadığı bir yerde yaşamış.

bence sorsan kurtlarla da gayet mutludur.

diğer türlüsünü yaşama fırsatı hiç verilmedi çünkü.

neyse;

böyle düşünen arkadaşlar çocukları anne sütünden kesilir kesilmez çook zengin bir aileye versinler, zira çok daha iyi bir hayat sürecektir ve emin olun ileride mutlu da olacaktır onların yanında.

yahut kızları 14 yaşına geldiğinde çook zengin tontiş bir dedeyle evlendirsinler, hiç açlık çekmez çok rahat eder.

yaşam gailesi zordur zira, fakir bir adamla mı evlensin kızcağız?

not: ailesi ile birlikte zor bir hayat sürmek yerine zorla ailesinden koparılıp başkaları ile (bak onlar yine senin türünden) yaşamak zorunda bırakılsalar mutlu olacaklar mı kendileri acaba?

çok merak ediyorum.

ayrıca çok hayvansever ve bilirkişi olduğunuz için afrika belgesellerinde susuzluktan ölen, açlıktan kırılan hayvanları da "neyin doğası mınaki" diye karşılayıp üzülüyor musunuz?

ilginç, çok ilginç.