otele kız atmak

hoca zor bence.

tabi profesyonel olarak atarsın. atmadım ama atabilirim diye düşünüyorum. ama hiç kız atmadım ağbi. hani herkesin hayatında olur, iki taraf da evleneilmeyeceğini bilir. belli bi süre sevişilir o kadar. "gece yattın sabah hatırlamam" coolluğunda bi adam olamadım hiç. olana da "ne yavşak adamsın" demem.

neyse işte geçici ilişkilerimde bile, başka şehirdeysem, ev yoksa, üstelik "açlıktan" direğe tırmanacak durumda olsam bile yapmadım.

biz öyle öğrenmedik çünkü. biz olaylara karışmamayı öğrendik amına koyim. halbuki olaylara karışmak güzel bi şeymiş, şimdiki nesilden öğreniyorum. biz kontrollü olduk hep.

kız atmadım ağbi otele. nüfus cüzdanı fotokopisi istiyorlardı çünkü. kız da korkardı ben de. bi gün kızın karşısına çıkar, babası beni siker, babası kızın ağzını burnunu kırar, küresel ısınma olur, korn filekslere kısırlaştırıcı koyarlar ve sair kaygılar beni bundan mahrum etti.

hacı zor bence. bak 30 yaşındayım otele kız at deseler, içine kaçar. cesaretim yani. sevişmem ağbi, olur biter. ne olaylara karışıcam ya? karakolluk mu olayım yani?

not: nüfus cüzdanı fotokopisi?