sözlük yazarlarının itirafları

artık içim almıyor be sözlük. görünürde hiçbir derdim yok. ailem, arkadaşlarım, sevgilim, okulum, maddi durumum olsun, hiçbir derdim yok. elle tutulur, gözle görülür hiçbir şey yok ortada ama huzurlu olamıyorum. allah babadan daha belamı mı istiyorum bilmiyorum ama sanki bir şeyler eksik.

şükrediyorum elimde olanlara, fazlasını da istemiyorum zaten ama eksik olan, eksikliğiyle beni huzursuz eden bir şeyler var. belki de yaptıklarım belki de yapamadıklarım. bana "keşke" dedirten bir çok şey var.

keşke o mektupları atarken iki kez düşünseydim.
keşke o sözleri söylemeseydim.
keşke babama daha yakın olsaydım.
keşke stajım bitmeden supervisor'ın kapısını çalıp "ibne misiniz şefim siz?" deseydim mesela.

yeminle yaşama sevincim kalmadı, yaptığım hiçbir şeyden mutlu olamıyorum. resmen kendime yaşıyorum, çevremdeki kimseye hiçbir yararım yok gibi. sanki sadece yer işgal ediyorum.

gece başımı o yastığa koyduğumda bunlar ve bunlar gibi yüzlercesini düşünmekten gözlerime uyku girmiyor.

ah be.