yazarların unutamadıkları yaralanmalar

halıcıoğlu (beyoğlu) çıksalın yokuşu vardır bilen bilir. çok dik yokuştur böyle. oradan bisikletle inen abileri görürdüm hep. benim de bi tane vardı külüstür frensiz falan düz direksiyon bi cenix. aldım onu amk yokuşun en üstüne çıktım ölümüne iniyorum varya ağzım açılıyor rüzgardan. sonra aşağıdan gelen bi kamyonet gördüm meyve yüklü. ya ona çarpacaktım ya da başka bir alternatif işte. "adama yazıktır meyveleri dökülmesin evine ekmek götürmeye uğraşıyor zavallı" gibi şeyler düşünerek sağdaki mahallenin girişinde duran tırın altına dingillere paralel bir şekilde girdim.