metropol insaninin yalnizligi

memleketteki bir metropolde olmasa da yurt dışındaki bir metropolde bu yalnızlık çok iyi anlaşılıyor. dımdızlak, kabak çiçeği gibi açılmış bir göt gibi hissediyor insan kendini. burada araba çarpsa, ölüp gitsek kimsenin haberi olmayacak. cesedi hastane morguna götürecekler, evini adresini öğrenip ülkesine postalayacaklar ilk uçakla. yurt dışında tanışıp ettiğiniz arkadaşlarınız da ölüm haberinizi alınca bi şaşıracak, ertesi hafta unutacak. kimse kimsenin şeyinde değil çünkü.

halbuki köyümün sumbasında yüzerken boğulmuş olsam, aynı gün bütün köy ayaklanacak, herkes taziyeye gelecek, ağıtların ardı arkası kesilmeyecek, ben de mutlu bir şekilde gidicem öbür tarafa.

çok yalnızım be sözlük. bir tek sen bir de bizim japon hiroyuki nakano..