müşteri gelmeyen dükkan

oturduğum semtte evimin civarı hep kafelerle dolu. ne zaman o kafelerin önünden geçsem ilk defa görmüş gibi hep şaşırıyorum içleri hep boş. nasıl geçiniyor bu insanlar diye düşünüyorum, kendi derdimi unutup, kafe sahiplerine üzülüyorum bile. ama onlar hallerinden gayet memnun görünüyorlar. müşterisizliğe rağmen etraftaki kafe sayısı hergeçen gün artmakta. bi işler dönüyor ama hadi hayırlısı!