kendi kendine konuşan insan

dünya üzerindeki ilk dekadını kardeşsiz ve arkadaşsız geçirdiğinden bu işe küçük yaşlarda konuşmayı öğrenir öğrenmez başlayan, daha sonraları da müptelası olan, kendi kendine sorduğu sorulara yine yüksek sesle kendisi cevap veren, sesli düşünen, kendi iç dünyası ile her an bir diyalog içinde olan (aslında monolog), sıkılgan ama zararsız, konuşkan ama dikkati eksik, öyleki kendi sesinden de giderek rahatsızlık duymaya başlayan en asil duygunun insanıdır. mırıl mırıl konuşanları çevre tarafından bi dereceye kadar kabul görülse de, gür sesle arya söyler tarzda konuşanlar vardır ki bunlara sıyırmış gözüyle bakılır.