ben bu yazıyı sana yazdım

Her şey bu gece '' Yan '' şarkısını dinlememle başladı.

içimde ki o boktan duyguyu tam bastırmışken sanki tekrar gün yüzüne çıkarttı.

Garip oluyor insan. En yakınında ki birisinin en uzakta ki birisine dönüşmesini izlerken şaşırıyor. Hayret bile ediyor. Nasıl bu kadar turnusol kağıdı gibi değişik bi kimyaya sahibiz bilmiyorum. Doğamızda bu var sanırım. Biz biraz orospu çocuğuyuz. Analarımız orospu değil. Biz orospu çocuğuyuz.

2 yıl oldu.

Bazen tamamen bitirdiğimi sandım, bazen onu sevmediğimi düşündüm , bazen yeni bi icat bulan adamın hislerine sahiptim.. Fakat ben Edison'un orospu çocukluğu yaptığı Teslaymışım la.

Elime verdiler kalbimi..

Duygusal bi götveren nasıl olursunuz 2 adımla öğretiyorum.

1- Yerinizde sekerseniz.

2- Hayallerle yaşarsanız..

Ben kola ile yaşıyorum fakat gene de böyleyim. Kimyamı imalatımı , beni anama babama müjdeleyeni sikeyim diyorum bazen.

Artık '' yürü be selvi boylum endamını göreyim , sensiz geçen her günün ecdadını sikeyim'' cümlesi bile tatmin etmiyor beni.

Neyse.. Seni gene anlık hatırladım yarına tekrar unutucam. 3 ay sonra gene aklımın bi köşelerine girip kendimi buraya yazıyor bulcam...

Senin hayatını sikeyim , üzüldüğümün 3te 1 i kadar üzül yeter benim için. Bunu içten istiyorum..

iyi geceler bana.