world of warcraft

Birçok insanın kelimesi kelimesine "yıllarını" verdikleri oyun, ben de dahil. Kötülemek için söylemiyorum ama hayatta bir amacı kalmamış veya amacına ulaşamayacağına kanaat getirip pes etmiş insanların o mutsuzluklarını atabilecekleri ve geçici de olsa başarı ve mutluluk hislerini kendilerine yaşatabilecekleri bir ortamdır World of Warcraft. Başarılı hissettikçe seratonin salgılarsınız, bu da sizi mutlu eder; gerçek hayatınızda mutsuz olsanız bile. Sıkıntısı şudur ki, oyun çok basittir ve aslında sadece biraz bilgi birikimi ister. Bu kadar kolay bir basitliğin bu kadar mutluluk getirmesi istendiğinde tekrar yaşanılabileceği olgusunu bilinçaltına yerleştirdiğinden istemeden alışkanlık haline gelir ve bir kısır döngü halinde devam eder.

WoW çok güzel bir oyundur ama kendi kendini tekrar eden elementlerden ibarettir. Hayatın kendisinde yer alan o karmaşa ve çeşni yoktur dolayısıyla insanın beynini ve ruhunu uyuşturur. Psikolojik olarak yeniden kuvvetlenmesi gereken kişi bu oyunu "kesip bırakamaz". Oyundan "bıkması" veya oyunun dışında gerçek hayattan bir "amaç" bulup onun peşinde gitmek istemesi gerekmektedir. "Bıraktım" deyip dönen milyonlarca insan var, bıraktım demekle olmuyor.

Eğer bu yazımı bu noktaya kadar okuyan olmuşsa, sizin için en büyük dileğim sizin de hayatta oyun dışındaki en büyük isteğiniz ve mutluluk kaynağınızın nerede olduğunu yeniden keşfetmeniz ve onun peşinden ne pahasına olursa olsun gitmenizdir.

not: 2005'ten 2013'e kadar 8 yıl boyunca night elf hunter oynadım.