sözlük yazarlarının itirafları

evet, babalı günler güzeldi. babaya işten geldikten sonra sarılmak güzeldi. babaya winning eleven 2002'de jenerik goller atıp ona joystick'i kırmaktan başka çare bırakmamak güzeldi, joystick'i kırana kadar.

o joystick'i kırdıktan sonra sessizlik olurdu. kapanırdı playstation 1. alet çantasını getirip tamir etmeye çalışırdı saatlerce. onu izlemek zorunda kaldırdım. lehim telini ben tutardım çünkü. sıkılırdım ama bir şey diyemezdim. söylesem sinirlenirdi ve ne kadar hayvansı bağırabileceğini biliyordum. annemin ağzını burnunu kırdığı günlerden akılda kalanlardı işte. somut anlamda kırardı ağzını burnunu. kanlar içinde kalırdı annem. gözümün önünde yumruklar tekmeler uçuşurdu. koltuğun altına saklanırdım aq. ağlardım, bakamazdım. saman alevi gibiydi siniri, hemen parlardı. annem de inat olduğu için kavgaları bitmezdi hiç. sonunda annemi aldatmasıyla ayrıldılar tabii ki, 6-7 yıl oluyor.

sorun şu ki az önce üstünde "bir kadına tekme atmak yalnızca karnındaki bebeğin hakkıdır" yazan bir fotoğraf paylaşmış babam. kaldırıp sen değil misin annem bana hamileyken onun ağzını burnunu kıran diyeceğim ama diyemiyorum. nasıl diyeyim lan, bilinç altımda baba korkusu var.

tek sorun bu da değil. yarım saattir başlığı okuyorum, derdinizi, itirafınızı sikeyim.