atlıkarınca

çarpıcı bir film, gerçekçi bir hikaye. dünyada bu tip olayları yaşayan çok insan var fakat filmdeki gibi gün ışığına çıkmıyor bir türlü, bu yüzden bilinmiyor, gizli kalıyor.

--spoiler--
filmdeki felçli anneannenin çaresizliği benim en çok dikkatimi çeken durum. sevdiğin birine yardım edememek, her şeyi bilmek ama elinden bir şey gelmemesi. aslında birçoğumuz bu durumdayız. biliyoruz etrafta bu olayların yaşandığını ama hep susuyoruz. anneanne seyirci kalmayı ve çaresizliği temsil ediyor.

ensest olayı fragmandan belli edilmeseydi o zaman daha süprizli olabilirdi. babanın sapıkça tutumlarına yer verilmemiş, kapalı olarak geçilmiş. izleyicinin hayal gücüne bırakılmış. adamın bu konudaki fikirlerine, nedenine de çok yer verilmemiş sadece ''birbirimizi böyle daha çok seveceğiz'' gibi bir cümlesi var. ve tabiki sonundaki o güzel şiiri.

annenin olayı kabullenmek istememesi, bilmiyormuş gibi davranmak istemesi ama buna dayanamaması güzeldi.

çocuklar ise suçsuz olmalarına rağmen utanıyorlar, bu yüzden sessiz kalıyorlar bir çok taciz maduru gibi.

sonunda ise bir şekilde yapılanların acısının çıkartılması izleyiciyi rahatlatsada o insanların hayatları çoktan mahfolmuş oluyor.

--spoiler--

kısacası güzel filmdi.