the big bang theory

bunca zamandır izleyip te hakkında yorum yapmamışım. o halde yazalım.

arkadaş tavsiyesiyle izlemeye başlamış olduğum, tüm bölümlerini izleyip takip ettiğim ilk yerli-yabancı dizi olması yönüyle ayrı bir yeri vardır bende.

bu dizide her şeyden önce kendini hissettiren bir samimi olma hali var. hikayesinin yaşanmış olaylardan yol çıkılarak yazılmaya başlandığı göze alınırsa samimiyetin kaynağı ortaya çıkıyor. ayrıca oyuncuların harkulade performansları da bu samimiyetin ve güzelliğin aktarılmasında senaristler ve yönetmen kadar ve hatta daha fazla etkin düzeyde. oyuncuların her biri rolü için özenle seçilmiş gibiler ve oyunculukta değil de sempatiklikte birbiriyle yarış halindeler.

izlerken kendimi olayların içerisinde hissettiğim, beni bu denli kendine çeken başka bir dizi olmamıştı {big bang}i izleyene dek. öyle ki karakterlerin çoğunda kendimden bir parça buldum izledikçe;
Sheldon'ın takıntıları ve narsistik/ben merkezci tavırları, raj'ın kızlarla iletişim kuramaması ve yalnızlığı, howard'ın ana kuzuluğu ve muzipliği, leonard'ın olayları idareciliği ve peygamber sabrı. ve hepsinde ortak özellik olarak görünenler; toplumun çocuksu bulduğu zevklere sahip olma, kavgadan tırsma ve uzak durma, çeşitli öz güven eksiklikleri eşliğinde gelişen psikolojik problem yumakları olmaları vs.
işin garip tarafı topyekun bakıp değerlendirildiğinde büyük psikolojik sorunlarım olduğu ortaya çıkıyor. neyse.. dolayısıyla izlerken garipsediğimiz, gülünç bulduğumuz bir çok şeyde kendimizi görüyoruz aslında. anlatılan bir çok hikayenin bizim de başımızdan geçmiş ya da geçmesi muhtemel.*
öğrencilik yaşamımızla, arkadaşlık ilişkilerimizle, gençliğimizle, çocukluğumuzla bağ kurup özdeşim yapabiliyorsunuz bu büyük patlamada. evet, her şey büyük bir patlamayla başladı.

ve başka bir nokta; dizide kullanılan güldürü öğeleri meselesi. herkesin algılayabileceği espiriler, gülünç durumlar mevcut ve genel izleyici kitlesini dizide tutuyor. fakat dizinin esas önemli noktası; gerek bilim, gerek edebiyat, sinema* olsun belli bir genel kültüre sahip izleyiciyi yakalayan konu ve esprileri. hatta son bölüm*de öyle bir noktaya geldi ki iş spoilera dayandı. sonunda Sheldon'ın gazabı izleyenlere de sıçradı.

velhasıl kelam hiç bitmemesi istenen bir oyun gibi bu dizi. her bölümünü merakla beklemekteyim. acaba kaç sezon daha devam edecek? bi de howard'ın devasa annesini biz de görebilecek miyiz?