söykü dergisi sayı 14 kar

bir kadın bir adam-allahsiz kitapsiz cahil kadin

çok hoş bir öykü daha.
tasvirlerden edinilen izlenime göre sıradan iki insanın ne gibi bir hikayesi olabilir düşüncesiyle merakla sürüklenirken canlı tasvirler sayesinde bir aşkın doğuşunu izledik. yazarın dile hakimiyeti ve samimi tutumu, sıkmayan anlatımı sayesinde öykü, adeta içindeki sıradanlıktan beslendi. bu yazarın öyküye hakimiyetinin de bir kanıtıdır.

iki insanın aşkını koşullandığımız ahlak düzenin vermiş olduğu fikirle bekar insanlar üzerinde değerlendirdik oysaki hem aşk hem de ihanetin öyküsünü okuduğumuzu sadece son paragrafta fark ettik.
o ihanet bu kadar kapalı ve aynı zamanda bu kadar net nasıl verilebilir diye düşünüyorum bundan daha iyisi olamazdı.

“sabah, serap kahvaltı hazırladı, mehmet de kahvaltı hazırladı. ikisi de iki kişilik hazırladılar. yumurta eksik olmamalı, süt de mutlaka baş köşede yerini almalıydı. çocuklarını oturttular sofraya, eşleri ya çoktan gitmiş ya da uyuyordu. çaylarını karıştırdılar, şeker eridi, ama karıştırmaya devam ettiler…”

yazarın diğer öykülerini merakla bekliyorum.