düzenli olarak kitap okuyan insan

düzenli kitap okumak çok gerçekçi bir tanım olmamış. düzenli olmak bir defa edebiyatın doğasına aykırı. bu sebeple kitap insanı düzensizleştirmeli, dağıtmalı. kitap okumak sevgili edinmek gibidir. biteceğini bilirsin ama ne başını ne ortasını ne de sonunu kestirebilirsin. zaman zaman, hatta çoğu zaman kavga edersin sözcüklerle. küsersin kitaba, kızarsın. hatta yarım bırakıp bir yere attığın, arayıp sormadığın olur. ama tam da bıraktığın yere bir işaret bırakmış olduğundan oraya tekrar dönersin. bittiğinde sen de bitersin. uzun süre etkisinde kaldığınız kitaplar olmuştur. tıpkı uzun süre toparlanamadığınız ilişki sonraları gibi...üstüne hemen bir kitaba başlamak mümkün müdür? kimi evet dese de herkes mümkün olmadığını bilir. bir nefes almalı, toparlanmalısınız.

düzenli okumam ben. kitabın altından girer üstünden çıkarım. bazen okuduğum bir kitap sebebiyle aylarca başka kitaba elimi süremem. bütün düzenim bozulur. oturup ağlarım bazen bir kitaba, kahrederim. düzen benim ruhumu ağrıtıyor. tüm düzenleri bozmak istiyorum, bir karmaşa, bir hengame, bir cümbüş içinde kaynamalı ruhum. ve tüm bu heyecanlar ve düşler için ihtiyacım olan tek şey kitap! ama düzene girmek için değil! düzene isyan etmek ve düzensizleşmek için!