ben bu yazıyı sana yazdım

Hep imrenmişimdir üniversitede okuyup tatil zamanlarında ,sınav haftalarında evlerine dönenlere. Bir dönüş bu kadar mı umutlandırır, heyecanlandırır diye. Bir evin 10 çocuğu da olunca özlenenin dönüşü beklenirken bambaşka olur o bekleyişler. Yemekler hazırlanır ,planlar yapılır ... Menüler bellidir : "onun sevdikleri " Azı çoğu düşünülmez hiçbir zaman. Gönlü olsun , aklı kalmasın , "-keşke" li cümleler kurmasındır beklenen. Yarım kalmasındır kendinden... Acıdır yarım kalmak...

Beklenen içinde ayrı bir heyecandır bu hani. Kavuşmak ... Kavuşuyorum sana , toprağıma ,evime ,sıcaklığıma ... Ellerine dokunabilmek için günleri ,saatleri ,dakikaları sayıyor aklım . Engel olamıyorum buna . Senin heyecanın diğerlerine benzemiyor işte...

"- Seviliyor ve seviyorum üstat ! " demiştin ya bir gün o can dostuna ... Beni sevdiğini ilk o gün duymuştum senden . "-Seviliyor ve seviyorum..." Ve yine senden duyduğum her güzel söz gibi defalarca tekrarladım bunu ... Seni ve kendimi ,kendimi ve seni ,sen - ben ... ben - sen...

Yollar ,kilometreler... Kendimle ( seninle ) baş başa kaldığım, hasretliklerimin son bulacağı yollar ... Bitmek nedir bilmezler hani "kısacık! " deyipte hafife aldıklarım... Hafife almamayı da öğreniyorum bütün huysuzluğumla ... Bir şeyleri kabullenmek zorunda olmak ,çaresizlik huysuzlandırıyor beni... Gidişinde de öyle olmuştu... "Asla ! " demiştim ardından. "Onunla bir daha asla! " Bunu da dememeyi öğrendim dönüşünden sonra... Dönüşler umut dolu... Umut senin rengin... Yürek yarası idi ya kabuk bağladığı sanılan,o kabuğun altında saklamışım seni "asla "lı cümlelerimle... Dönmüştün ya.... "- Nasılsın aşk ?! " dediğin yerde kalmıştım oysaki ben . Sen gittiğin halde ben orada kalmıştım. Kulaklarımdan yankısı hiç gitmeyen o iki cümlede. O yankılandıkça ben " asla " diyordum. Sanki içimin acısını dindirecekmiş gibi hep "asla " diyordum... Ama döndüğün gün.... O umut dolu gün. Gözlerinin renginde kaybolduğumu hissettiğim,elimi tuttuğunda yüreğimi titrettiğin gün.... O günden beri bekleyişlerim,dönüşlerim ve varışlarım hep umut dolu... Umut senin rengin... Bu bekleyişler sonunda nereye varırsam varayım sen hep benimlesin... Vardığım ailemde sen, vardığım toprakta sen, vardığım sıcaklıkta yine sen... Sana varışlarım umut dolu,heyecan dolu,tutku dolu. Tutku... Umudumun,dönüşlerimin tutkusu... Senin ( yüreğimin ) tutkun ...

Dönüşlerimi seninle anlamlandırdığım için kimse kırılmıyor artık bana. Biliyorlar çünkü bendeki seni. Umudun renginin nasıl yansıdığını... Senin rengin umut. Dönüşlerin umudu . Benim umudum .

....