babaannenin ölmesi

"neden aramıyorsun bakayım ?"gibi sorularla seni sıkıştıracak, yaptığı içli köfteyi az yediğinde "ne yedin ki şuncaaz şey " diyecek, derslerden ve uzaklıktan dolayı sadece bayramlarda gittiğinde " bayramlar olmasa yüzünüzü görcemiz yok" diye söylenecek, "sen hangisiydin? kaan , derya, şule, ömer" diye tüm aileyi sayıp sonunda: "heh pnar" diyerek güldürecek, hasta halinde şuursuzca yattığı yataktan bile isminizi sayıklayıp yanınıza gittiğinizde "nerde kaldınız , ölüyorum ben" diyip sizin içinizi yakan, ağlatan kişinin artık olmamasıdır.
küçükken bıkıp usanmadan tekrarlayarak öğrettiği duaları öldüğünde onun için okursunuz ve ona bir kez daha "saol babaanne küçükken altımı temizlediğin için, bizi gerçekten sevdiğin için, bayramlarda verdiğin harçlıklar için, yaptığın mükemmel yemekler için ve her şey için saol "diyerek ayrılırsınız , toprağa koyulurken bile soğuk gelmez size hala babaannedir işte... *